Ευτυχώς οι πραγματικοί πρωταγωνιστές και όχι εκείνοι που βασίζονται στην επικοινωνία, τις εντάσεις, την εκμετάλλευση του θυμικού του κόσμου, αντέδρασαν όπως ακριβώς έπρεπε στην περίπτωση του Ματίας Λεσόρ.
Τραυματίστηκε ο Ματίας Λεσόρ. Έκανε επέμβαση και πλέον η συζήτηση αφορά το πόσο γρήγορα θα επιστρέψει, να είναι γερός πρώτα από όλα για τον ίδιο και την οικογένειά του, την καριέρα του, όχι για την ομάδα του. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του μπάσκετ, έβαλε μπροστά τον ανθρώπινο παράγοντα. Αντίπαλοι στα παρκέ, ομάδες, παράγοντες, οπαδοί.
Αυτή η σωστή συμπεριφορά, η ανθρώπινη αν προτιμάτε, επισκιάστηκε για πολλοστή φορά από συζητήσεις που στράφηκαν στο ελάχιστο ποσοστό που κάνει τους πάντες να ντρέπονται. Εκείνων που πειράχτηκαν επειδή… πειράχτηκε όλος αυτός ο κόσμος με τον τραυματισμό του Γάλλου. Με αποτέλεσμα το φως να πέσει πάνω στην πιο απλή και τυπική κίνηση: Τις ευχές για γρήγορη ανάρρωση.
Από όλες τις ομάδες της Euroleague, τρεις ήταν αυτές που δεν ασχολήθηκαν… Ούτε καν μετά την πίεση που υπήρξε από τα social media, για να ησυχάσει το κεφάλι τους αν θέλετε. Ολυμπιακός, Ερυθρός Αστέρας και Ρεάλ Μαδρίτης.
Δυστυχώς η προσοχή του κόσμου στράφηκε εκεί. Οι πάντες επικρίνοντας τα κλαμπ αυτά, οι υποστηρικτές τους προσπαθώντας να τα δικαιολογήσουν. Είτε μειώνοντας τη σημασία του γεγονότος, είτε ψάχνοντας να βρουν κάποιο αρνητικό παράδειγμα από το παρελθόν κι ας είναι ψέμα.
Η αλήθεια είναι μία: Ο καθένας κάνει αυτό που θέλει. Αυτό που πρεσβεύει η ηθική του, η νοοτροπία του, η… ταυτότητά του. Με το ζόρι δεν χρειάζεται κανείς να κάνει το παραμικρό. Δεν ήθελε ο Ολυμπιακός, ο Ερυθρός και η Ρεάλ; Δεν το έκαναν. Το γιατί είναι στην ευχέρεια του καθενός να το συζητήσει, να το αναλύσει, όπως του αρέσει. Η ουσία παραμένει ίδια. Δεν ευχήθηκαν σε έναν αθλητή που τραυματίστηκε σοβαρά. Αθλητή που είναι πρόσωπο της Euroleague ως ο κορυφαίος σέντερ της πρωταθλήτριας ομάδας.
Στην Ελλάδα βρισκόμαστε, προφανώς η προσοχή στράφηκε περισσότερο στον Ολυμπιακό. Η ΚΑΕ του λιμανιού δεν θέλησε να πράξει κάτι τέτοιο. Δεν θεώρησε σκόπιμο ή σωστό να ευχηθεί σε έναν τραυματία αντίπαλο. Ίσως γιατί δεν θα άρεσε στον κόσμο της. Αν και αυτό δεν το νομίζουμε, γιατί οι Ολυμπιακοί σε πολύ μεγάλο ποσοστό έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να εκφράσουν ειλικρινείς ευχές προς τον Λεσόρ.
Οι «ερυθρόλευκοι» προφανώς με διοικητική απόφαση καθώς από εκεί ορίζεται η στάση της ΚΑΕ, πεισματικά θα έλεγε κανείς δεν μπήκαν στον κόπο να πουν ένα τυπικό «περαστικά». Κάτι που είχε κάνει ο Παναθηναϊκός στην περίπτωση του Μιλουτίνοφ. Όμως το θέμα δεν είναι μία σου και μία μου. Πρέπει να το νιώθει κάποιος για να το κάνει. Δεν το ένιωθαν για δικούς τους λόγους. Αντίθετα, ένιωθαν να ποστάρουν διάφορες τοξικές θέσεις/ανακοινώσεις. Επίσης δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμα όλων των υπολοίπων φυσικά, να τους κρίνει.
Διότι ακόμη και στην λεκτική αναφορά που έγινε από στέλεχος για ταχεία ανάρρωση του Λεσόρ, ακολούθησε σχόλιο το οποίο δεν άρμοζε στην στιγμή και στον λόγο της αναφοράς. Φανερώνοντας ουσιαστικά πως έγινε αναγκαστικά για να… φύγει η υποχρέωση μη μας πρήζουν κιόλας.
Αντίθετα, ειλικρινά και σωστά μίλησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Πώς το συμπεραίνουμε; Είναι άνθρωπος του αθλητισμού, παρά τις δικές του… παραξενιές ζει μέσα στο μπάσκετ, ζει πλάι στους αθλητές και νιώθει πως είναι και τί σημαίνει ένας τέτοιος τραυματισμός για επαγγελματία.
Ο κόουτς των «ερυθρόλευκων» αυτή τη φορά έδιωξε την τοξικότητα που δυστυχώς παρήγαγε η ΚΑΕ του λιμανιού. Γι’ αυτό πρέπει να είναι παράδειγμα. Όπως παράδειγμα είναι ο Φουρνιέ που έκανε ανάρτηση για τον συμπατριώτη και φίλο του. Παράδειγμα είναι ο Βιλντόζα που έπραξε το ίδιο. Φωτεινά παραδείγματα που πρέπει να προβάλλονται περισσότερο από τοξικές αναφορές που μοιάζουν καταναγκαστικές, ή σθεναρές αντιστάσεις στο αυτονόητο σε ανθρώπινο επίπεδο.
Το ίδιο ισχύει και για τη Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα. Η ομάδα… ούτε ασχολήθηκε με κάτι που είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της μπασκετικής Ευρώπης και προβλήθηκε αρκετά στην Ισπανία, λόγω του ότι ο αγώνας ήταν με την Μπασκόνια.
Βγήκε όμως ο Ταβάρες να… σμπαραλιάσει την τοξικότητα της Ρεάλ στην προκειμένη περίπτωση. Με μια ανάρτηση που θα μνημονεύεται για χρόνια. Ακολούθησε ο Χεζόνια. Οι πρωταγωνιστές, οι αθλητές, αυτοί που νιώθουν και δεν έχουν μικροπολιτικές και γελοία συμφέροντα όταν στη μέση υπάρχει ανθρώπινος παράγοντας τέτοιου επιπέδου.
Συνολικά η μπασκετική Ευρώπη, οι πρωταγωνιστές, έδειξαν πως είναι δίπλα στον Λεσόρ. Οπότε το γεγονός πως τρεις ομάδες αρνήθηκαν πεισματικά να πουν ένα «περαστικά», πρέπει να μείνει εκεί που του ανήκει. Πνιγμένο στη λάσπη που κυλιέται η λογική τέτοιων πράξεων. Στον αφρό ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία της μπασκετικής κοινότητας που έγινε αγκαλιά για τον Ματίας Λεσό
